Reuzenrad

Schommelend draaien we omhoog,
dwars door blauw-rode vuurpluimen

De roze suikerspin is bijna zo zacht als je borsten, buik en ogen

Jouw ogen die mij tot jou toelaten

Bovenin stokt het rad, de zon aan de einder kleurt de wolken purper…

Happend, likkend, smelt ik de suikerspin tot mijn mond op de jouwe rust

Mijn lichaam verzinkt in jouw lichaam, welkom, waar ik zijn mag wie ik ben

Met een schok schommelen we naar beneden
op weg naar een nieuw hoogtepunt

De kiem van dit gedicht is ontstaan op de Eroscripta-workshop “Erotisch gedichten”