De Stalker

ZIJ is het enige wat bestaat.
Ik moet haar volgen.
Zij draait zich om…

Vanmorgen was de intercity overvol, dus stond ik in het gangpad zoals elke maandag,. Het zou weer een smoorhete dag worden. In haar elegante mantelpak viel zij me op. Niet omdat ze zo mooi was. Het was de manier waarop ze daar zat, de ogen gefixeerd op het scherm van een antieke Macbook. Alles werd wazig, behalve zij. Haar perfect opgemaakte gezicht zweefde verstild boven het scherm terwijl ze traag op kauwgom kauwde. Haar hand streelde de vlecht bij haar hals. De vlecht die verder kronkelde over haar borsten tot vlak boven het toetsenbord. Onder de laptop een rok-met-split die een naakt stukje dij onthulde. Hold-Up kousen! Snel keek ik weer naar haar gezicht. De bleke huid maakte haar donkere ogen nog melancholieker. Een smalle neus, volle lippen, het puntje van haar tong dat langs haar bovenlip gleed. Ik sloot mijn ogen.

Op mijn station Zuid stapte ook zij uit. Ik moest haar volgen, het station uit, de winkelstraat in, terwijl ik eigenlijk de andere kant uit moest. Het stoomde al aardig op, mijn overhemd plakte aan mijn rug. Onaangedaan door de hitte liep zij vóór mij.
Mijn blik was verkleefd met haar lichaam. Iedere pas begon zij door een zorgvuldig gestrekte voet precies voor de andere te zetten. Haar heupen gingen wiegend van links naar rechts, ronde billen draaiden vertraagd mee. De gitzwarte vlecht bewoog met een eigen ritme. Hypnotiserend.
Te dichtbij! Geschrokken stopte ik, draaide me naar rechts en ving haar spiegelbeeld in een etalageruit. Zo’n 5 jaar ouder dan ik, nog nét geen 30, danseres of iets met sport. Ze was adembenemend!
Toen zij ver genoeg was, liep ik weer behoedzaam achter haar aan, erop lettend om nu wel genoeg afstand te bewaren. Zij stopte bij een afvalbak, nam de kauwgum uit haar mond en frummelde het erin. Ik probeerde rustig door te lopen, kwam weer te dichtbij. Ze draaide zich mijn kant op. Ik stopte, keek strak voor me uit.

Ze loopt vlak voor me langs, ik ruik haar bitterzoete geur. Als ik weer durf te kijken, verdwijnt ze in een kantoorkolos. Snel loop ik naar de ingang en zie haar nog nét voordat de liftdeuren dichtschuiven. De lift gaat rechtstreeks naar de zevende.

Als mijn lift omhoog schiet vraag ik me af of ze bij het incassobureau werkt of bij de belastingadviseur. Ik voel me een beetje duizelig…
Op de zevende is een vierkante wachtruimte met plastic planten, een paar harde bankjes en toiletten. Ik voel me vreemd leeg en ga voorzichtig, kaarsrecht op een bankje zitten.

De eerste keer was in groep 7, de maandag na de meivakantie. Er was er een nieuw meisje in de klas gekomen, Margriet. De hele dag prevelde ik haar naam en zag alleen maar Margriet.
Vanaf het moment dat de school uitging, tot Margriets moeder mij door elkaar schudde, kan ik mij niets herinneren. Margriet stond snikkend in de gang, waar ze haar gezicht probeerde te verstoppen achter haar vlecht.
Blijkbaar was ik na school vlak achter haar gaan gelopen. Ze had zich omgedraaid en ‘ga weg’ gegild. Ik bleef doodstil staan. Toen ze naar huis rende, holde ik achter haar aan. Thuis vroeg mijn vader waarom ik achter haar aan was gegaan. Ik kon geen antwoord geven. Ik wilde alleen dicht bij haar zijn…

Ik voel me nu echt misselijk. Voor de zekerheid ga ik de toiletten in.
Gelukkig is het hier wat koeler. Ik maak mijn handen nat en gooi water in mijn gezicht. Als ik weer opkijk zie ik in de spiegel mijn spierwitte gezicht.

Ik hoor een vreemd geluid. Er komt gekreun uit een rooster tussen de wasbakken. Ik kniel en leg mijn oor er tegenaan. Het is een man.

‘Ooh, wat heb je een zalig kattetongetje.  Ja, grijp mijn ballen stevig vast en zuig slet, zuig, ah ja zo…’
Een nat, soppend geluid.
‘Oh, zo nat wil ik je hebben. Ga staan. Draai je om. Voorover, tieten op het bureau, kont naar achteren’

Uit het rooster komen geluiden die ik herken van ‘pornhub.com’.
Een zuchtende vrouw, een man die steeds harder gaat grommen tot hij tenslotte hijgt: ‘Kùùùt, wat lekker’.

‘Bent u iets kwijt?`
Een oudere heer in een grijs pak is het toiletblok binnengekomen en ziet mij geknield tussen de wasbakken.
‘Eh, nee, mijn veter zit los.’ lieg ik.
Terwijl ik mijn veter losmaak en opnieuw strik gaat de heer een toilet in.
Als ik opsta hoor ik de vrouw zeggen: ‘Tweehonderd dus?’

Op een bankje in de hal zie ik dat het incassobureau aan de toiletten grenst. Het grijze pak komt handenwapperend naar buiten.
‘Komt u voor uw belastingaangifte?’
‘Uh, ja, kan dat?’
‘Heeft u een afspraak?’ Ik schud mijn hoofd.
‘Vandaag lukt niet, maar binnenkort heb ik nog wel een gaatje. Komt u even mee?’
Als ik weer uit zijn kantoor kom, heb ik een afspraak voor volgende weekmaandag om 9 uur.

Vlak voordat de liftdeuren dichtgaan, glipt ZIJ naar binnen. Ik kijk naar de neuzen van mijn schoenen. Uit een ooghoek zie ik een ladder in haar kous.

We stappen uit, haar lippen en ogen zien er niet meer zo perfect opgemaakt uit. Ze kijkt star voor zich uit.

Beneden wacht ik nog minstens vijf minuten in de hal voordat ik naar de bank ga waar ik werk. Mijn manager van de afdeling ICT Security is ‘not amused’ dat ik de trein had gemist.

Die avond in mijn containerflat doorzoek ik internet. Na twee uur geef ik het op. Zelfs met mijn ICT-security-skills vind ik niets. Ze werkt in ieder geval niet bij het eenmans-incassobureau.
In mijn dromen loopt zij die nacht heupwiegend voor mij, haar vlecht kronkelend over haar naakte rug.

De volgende dag stap ik in dezelfde trein en loop door ieder rijtuig.
Zij is er niet.
De dagen daarop neem ik een trein eerder en wacht buiten de kantoorkolos. Niets.

Maar elke nacht is zij bij mij. Mijn handen glijden langs haar flanken, mijn vingers woelen door haar haar, het puntje van haar kattetong glijdt langs mijn oorlel, mijn nek, likt een tepel, meandert naar beneden tot ze mijn pulserende lid laat exploderen…
Onrustige nachten, koortsige nachten.

Het weekend na de diploma-uitreiking van het gymnasium ging iedereen uit zijn dak. Ik was altijd een buitenbeentje, maar toen mocht ik mee met ‘de bende’, mee met Lilian. Lilly, waarvoor ik bijna elke dag had omgefietst om maar een glimp van haar op te vangen achter het zolderraam. Lilly, waar ik zo naar smachtte dat het pijn deed.
Maar nu was ik bij haar, schouder aan schouder op een aftands bankstel in een anti-kraak-loods. Wodka en wierie gingen rond op muziek van Ed Sheeran’s ‘A-team’. Mijn arm legde ik zorgvuldig onder haar vlecht op de leuning en verschoof die behoedzaam op haar schouder. Centimeter voor centimeter kroop mijn hand omlaag naar de welving van haar borst. Iemand maakte een grap. De lachsalvo die volgde gaf me de kans om mijn andere hand op haar dij te laten vallen.

Lilly keek me aan met glanzende ogen en maakte de bovenste knoopjes van haar blouse los. Ik hield mijn adem in en legde mijn hand om haar borst. Ze zuchtte, ik verstijfde. Ze deed haar knieën uit elkaar, pakte mijn andere hand en leidde die onder haar rok naar die plek tussen haar benen. Zachte, donzige haartjes, ze had geen slipje aan! Ik voelde me gloeiendheet worden. Ze draaide haar gezicht naar me toe en tuitte haar lippen. Ik kromp in elkaar, rolde op de grond en gaf over. Iedereen stond om mij heen, gierend van de lach, terwijl ik trillend op de grond lag.

In het weekend ben ik weer een beetje tot rust gekomen, maar maandag moet ik me gelijk weer haasten om op tijd te zijn voor mijn ‘belastingaangifte’. Het grijze pak is echt goed, ik krijg bijna 1.000 euro belasting terug.
Met een brede lach stap ik in de lift.

‘Hou nog even vast.’
Ik druk op ‘open’. Zij komt naast me staan.
‘Bedankt.’
Ik krijg een gloeiend hoofd, voel een kloppende erectie opkomen en stamel wat terwijl ik op ‘close’ druk. Het duurt lang voor de deuren sluiten.
In de deuropening van het incassobureau zie ik een grijnzende vent staan. Zij kijkt weg en wiebelt heen en weer. Ik druk nog een keer op de knop. Eindelijk schuiven de deuren dicht, ze zucht.
‘Gaat het?’
‘Sorry, anders ben ik nooit zo, ik heb een beetje, èh haast.’
Ze snikt, rommelt in haar tas en pakt een zakdoekje. Een pasje valt uit de tas. Ik raap het op, wacht tot ze haar neus heeft gesnoten en geef het terug. Ze heet Tess!

Mijn manager kijkt zuur naar de klok als ik nèt op tijd binnenkom.
Achter mijn workstation zie ik dat zij klant is bij mijn bank. Binnen drie minuten weet ik alles van haar en haar financiële situatie.
Overal schulden, schuldsanering, bewindvoerder is het incassobureau. Met een eenvoudige subroutine hack ik de computer van de eigenaar: haar schuld van ruim €6.000,- is de afgelopen 3 maanden gehalveerd…

Die avond zoek ik thuis verder en vind op zijn computer een versleutelde map met haar initialen. De codering is tè simpel. Het zijn webcam beelden. Foto’s en video’s. Van hem en haar, ik kan er niet naar kijken, het lijkt wel een pornosite! Er zijn nog twee versleutelde mappen met beelden van vrouwen die hem ‘seksuele diensten’ bewijzen!
Woedend en vastberaden ga ik aan de slag.

Een week later sta ik voor de derde keer in een armoedige woning.
Op een doorgezakte bank zit Tess zonder make-up in een sleetse ochtendjas.
Ze is prachtig.
De bewijzen dat ze geen schulden meer heeft, liggen om haar heen. Met grote, vochtige ogen kijkt ze naar de 5.000 euro in haar hand.
‘Waarom?’ vraagt ze hoofdschuddend.
‘Omdat ik jou in de trein zag.’
In de stilte die volgt ga ik weg en sluit de deur achter mij. Door het raam zie ik haar huilen.

Elke ochtend de intercity hoop ik, tegen beter weten in, Tess te zien.
Soms zie ik haar! Van binnen juichend kom ik dichterbij en dan is het iemand anders.
Ik probeer haar te vergeten door nog meer te gamen en teveel porno. Zinloos.

Twee weken na mij ‘reddingsactie’ wordt er aangebeld.
Er wordt nooit bij mij aangebeld. Wantrouwig kijk ik eerst door de deurspion.
Voor de deur staat Tess in haar mantelpak!
Hoe weet ze waar ik woon? Ik haal diep adem en doe open.

‘Hoe..? Tess! Wat kom je doen? Hoe weet je dat ik hier…’
Ze legt een hand op mijn schouder en glimlacht uitdagend.
‘Ik ben je gevolgd. Een paar keer.’
Haar vingers kroelen in mijn nek, rillingen lopen over mijn hele lichaam.
Dan trekt ze mijn hoofd naar zich toe en kust me.
Een kus vol verlangen en belofte…

Later die avond zit ze naakt op de rand van mijn bed. Ik kniel achter haar en masseer haar schouders.
‘Wil je mijn haar losmaken?’
Mijn handen glijden langs de vlecht en ik haal het elastiek er af.
Aandachtig ontwar ik, streng voor streng voor streng, haar vlecht.
Onstuitbaar lopen de tranen over mijn wangen.

Mijn eerste dag op de grote school. Mijn moeder huilde, draaide zich om en liep weg. Ik wilde naar haar toe rennen, haar troosten, met haar meelopen terwijl ik het puntje van haar vlecht vasthield.
De juf hield me stevig vast en zei:
‘Je ziet haar gauw weer, heel gauw. Kom je mee?’
Ik heb mijn moeder nooit meer gezien.

Ik word wakker uit een diepe slaap. Er kriebelt iets op mijn buik, mijn dijen en mijn erectie.
Ik open mijn ogen en zie haar hoofd langzaam heen-en-weer wiegen.
Achter een gordijn van haren straalt Tess’ lachende gezicht.
Ze buigt voorover en neemt mijn kloppende lid tussen haar lippen.

Dit is echt. Ik sluit mijn ogen. Ik voel…

https://www.vlammendeverzinsels.nl/angels-demons-bijeenkomst-maart-2020/#more-2049