Bij de allerlaatste EWA-bijeenkomst gaf Willem van Batenburg aan dat hij niets begreep van mijn verhaal ‘Compositie in Wit en Rood‘. Daarna vroeg hij mij waarom ik het heb geschreven, wat ik ermee wilde vertellen. Een goede en legitieme vraag waar ik niet over had nagedacht en die middag geen overtuigend antwoord op kon geven. Ik ga hier een poging doen om het beter uit te leggen.
Laat ik voorop stellen dat ik schrijf omdat ik moet en, oh ijdelheid, graag gelezen wil worden.
Ik schrijf vanuit beelden die ik zie. Die kunnen door van alles opgeroepen worden. Thema’s, teksten, herinneringen, opdrachten. Het zijn erotische, sprookjesachtige, pornografische, tenenkrommende beelden, beelden die mij raken.
Deze beelden zijn de kern van waaruit ik schrijf, ze roepen bij mij een verhaal op. Soms bouwt het verhaal op naar een beeld, soms is het beeld een startpunt en soms loopt het van beeld naar beeld of raken vermengd, lopen in elkaar over. Van daaruit laat ik mijn verbeelding stromen, zoek ik dingen op, koppel ze aan thema’s die ik boeiend vind enz. Vaak (ver-)vormen beelden tijdens het schrijven.
Soms is de verhaallijn voor mij direct kristalhelder, soms sleept mijn verbeelding me mee op een weg die ik niet kan bedenken.
Wat ik probeer te doen is de beelden zo te (be-) schrijven dat ze in jouw hoofd komen, dat jij een beeld krijgt dat de weerslag is van jouw manier van kijken en denken. En dan hoop ik met mijn verhaal het beeld wat jíj hebt te kantelen, je een ander perspectief te geven op je eigen manier van invullen en kijken.
En soms schrijf ik gewoon een lekker plat verhaal.
Ewa is helaas gestopt, maar de schrijfactiviteiten worden voortgezet door Eroscripta!
Jor Adam verhalen (18+) 